Σε μια εποχή που τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) βρίσκονται και πάλι στο επίκεντρο, με αναδιαρθρώσεις, κλείσιμο καταστημάτων και περικοπές προσωπικού, αξίζει να θυμηθούμε τι σήμαινε κάποτε η λέξη «ταχυδρόμος» για την ελληνική ύπαιθρο.
Ήταν η δεκαετία του 1950 όταν ο Σπύρος Χατζίκος, από την Ιτέα Καρδίτσας, ανέβαινε κάθε εβδομάδα στο άλογο του και έπαιρνε τον δρόμο για τα γύρω χωριά — ανάμεσά τους και τον Πέτρινο. Η μέρα του ταχυδρόμου ήταν ιερή. «Μια φορά την εβδομάδα, νομίζω Τρίτη», θυμούνται οι κάτοικοι.
Μόλις πλησίαζε στο χωριό, η καραμούζα του αντηχούσε στις ρεματιές· ήταν το σήμα πως έφτασε ο άνθρωπος που έφερνε νέα, γράμματα, ελπίδα, χαρές και λύπες. Ο Σπύρος Χατζίκος δεν ήταν απλώς ένας υπάλληλος — ήταν ο σύνδεσμος του χωριού με τον υπόλοιπο κόσμο.
Με ευγένεια, σεβασμό και συνέπεια, μετέφερε μηνύματα, ειδοποιήσεις και τα πολυπόθητα γράμματα από συγγενείς που είχαν ξενιτευτεί. Ήταν αγαπητός, φιλικός, σωστός, άνθρωπος της προσφοράς. «Ο Θεός να αναπαύει την ψυχούλα του», λένε σήμερα όσοι τον θυμούνται.
Η φωτογραφία του, που φυλάσσεται στο Αρχείο του χωριού Ιτέα από τον κ. Κωνσταντίνο Μητράκο, δεν είναι απλώς ένα ντοκουμέντο. Είναι μια υπενθύμιση για το πώς χτίστηκε η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους πολίτες και το ταχυδρομείο — με ανθρώπους που δεν μετρούσαν χιλιόμετρα ή μισθούς, αλλά χαμόγελα και ευχαριστώ.
Σήμερα, εν μέσω συζητήσεων για αναδιαρθρώσεις και ψηφιακές μεταβάσεις στα ΕΛΤΑ, η μνήμη του Σπύρου Χατζίκου έρχεται να θυμίσει την ουσία της επικοινωνίας: όχι απλώς την αποστολή και παραλαβή, αλλά τη σχέση, την επαφή, την εμπιστοσύνη.
Γιατί μπορεί τα γράμματα να έγιναν e-mail και τα άλογα να αντικαταστάθηκαν από drones, όμως ο ρόλος του ταχυδρόμου ως φορέα ανθρώπινου μηνύματος παραμένει αναντικατάστατος.
Αιώνια του η μνήμη — και μακάρι τα ΕΛΤΑ του σήμερα να κρατήσουν ζωντανό το πνεύμα των ανθρώπων που τα έχτισαν.
📰 Ειδήσεις από Τύρναβο, Αμπελώνα και Νομό Λάρισας
Η καθημερινή σας ενημέρωση με αξιοπιστία και τοπικό ενδιαφέρον.
