Στη θαλπωρή της φωτιάς και στο τραχύ φως ενός μικρού εργαστηρίου που μύριζε καμένο ξύλο, κασσίτερο και μέταλλο, ο Αχιλλέας Παγούνης κρατούσε ζωντανή μια τέχνη που αργοσβήνει στον χρόνο. Ήταν από τους τελευταίους γανωτές του Αμπελώνα, τεχνίτης με μεράκι, υπομονή και σεβασμό στην παράδοση.
Με τα εργαλεία του –σφυριά, τανάλιες, ψυχές και φωτιά– γάνωνε παλιά χάλκινα σκεύη, καλύπτοντάς τα με κασσίτερο για να τα προστατεύσει από τη φθορά και να τα ξανακάνει χρήσιμα. Δεν ήταν απλώς μια εργασία ήταν μια τελετουργία, μια μορφή φροντίδας, ένα είδος αθόρυβης επιστροφής στις ρίζες της καθημερινότητας των ανθρώπων.
Δεν ήταν απλώς ένας επαγγελματίας. Ήταν φορέας μνήμης, ένας ζωντανός σύνδεσμος ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, που πρόσφερε γνώση, ιστορία και τέχνη μέσα από τα χέρια του. Ο ήχος του σφυριού πάνω στο μέταλλο, η μυρωδιά του λιωμένου κασσιτέρου και η αφοσίωσή του στη δουλειά συνέθεταν μια σπουδαία, σιωπηλή σελίδα στην ιστορία του τόπου.
Σήμερα, το όνομά του αναφέρεται με τιμή, όχι μόνο ως μάστορας του γανώματος, αλλά και ως σύμβολο του παραδοσιακού Αμπελώνα και της αυθεντικής τέχνης που πια σπανίζει. Ο Αχιλλέας Παγούνης δεν ήταν απλώς ο τελευταίος γανωτής – ήταν ο τελευταίος φύλακας μιας τέχνης με ψυχή.
*Φωτογραφία από το βιβλιο του Αμπελώνα του Άκη Μπακόπουλο
📰 Ειδήσεις από Τύρναβο, Αμπελώνα και Νομό Λάρισας
Η καθημερινή σας ενημέρωση με αξιοπιστία και τοπικό ενδιαφέρον.
