Στις 8 Σεπτεμβρίου 2023, η φλόγα τύλιξε τη γη του. Στις 2 Ιουλίου 2025, το νερό σκέπασε τα πάντα. Δύο ημερομηνίες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη του Τίμου Σεσκλιώτη, ενός ανθρώπου που έδωσε τη ζωή του στην κτηνοτροφία και τώρα στέκει μόνος, μπροστά σε έναν άδειο στάβλο.
«Δύο φορές μπήκαμε στη φωτιά για να σας σώσουμε. Άλλες δύο στα κύματα της πλημμύρας. Θα το κάναμε κάθε μέρα, αν χρειαζόταν ξανά και ξανά, αρκεί να ακούγαμε για ακόμα μια φορά τον παραμικρό ήχο μέσα στον άδειο στάβλο…» έγραψε ο ίδιος σε μια σπαρακτική ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, που έγινε σύμβολο του τι σημαίνει να χάνεις όχι απλώς ζώα, αλλά την ίδια σου την καθημερινότητα, τον κόπο μιας ζωής, την ψυχή του χωραφιού.
Η σιωπή είναι τώρα ο μόνος ήχος που του απομένει. «Όταν η “κραυγή” της απόλυτης ησυχίας είναι ανυπόφορη… Όταν το ‘εις το επανιδείν’ μοιάζει πιο μακρινό από ποτέ», γράφει με λόγια που πονάνε, γιατί δεν είναι ποιητικά – είναι αληθινά.
Ο Τίμος δεν είναι μόνος. Είναι ένας από τους δεκάδες – ίσως και εκατοντάδες – κτηνοτρόφους και αγρότες της περιοχής, που έχουν δει τη φύση να γίνεται εχθρός. Πρώτα η πυρκαγιά, έπειτα η πλημμύρα. Και στη μέση, ένα κράτος που υπόσχεται, αλλά αργεί. Μια αποζημίωση που δεν φτάνει, ένα βλέμμα συμπάθειας που δεν γιατρεύει.
Στον στάβλο του Τίμου κάποτε ακουγόταν βέλασμα, ήχος ζωής. Σήμερα, αντηχεί μόνο ο απόηχος της απώλειας.
Ο ίδιος δεν ζητά ελεημοσύνη. Ζητά να τον ακούσουν. Να καταλάβουν πως πίσω από κάθε «ζημιά» υπάρχει ένας άνθρωπος. Μια ιστορία. Ένας αγώνας. Γιατί στον Ριζόμυλο, το χώμα δεν είναι απλά χώμα. Είναι το σπίτι, το μεροκάματο, η αξιοπρέπεια. Και όταν όλα σβήνουν, αυτό που μένει είναι η φωνή ενός ανθρώπου που αρνείται να ξεχάσει.
Δείτε φωτογραφίες:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου